دومين پيش نشست همايش "انسان، جامعه، سلامت" در تاريخ 23/08/94 در پژوهشگاه بين المللي جامعه المصطفي العالميه با حضور جمعي از اساتيد حوزه و دانشگاه، طلاب و دانشجويان برگزار گرديد. در اين جلسه که معاونت پژوهشي دانشگاه قم، رياست پرديس خواهران دانشگاه قم، دبير علمي همايش "انسان، جامعه، سلامت"، رئيس انجمن پديده شناسي علوم سلامت ايران و دبير اجرايي همايش، معاون آموزشي دانشکده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشکي تهران و رئيس مرکز بهداشت دانشگاه قم شرکت داشته اند، دبير جلسه؛ حجت الاسلام والمسلمين دکتر يوسف زاده ضمن خوشامدگويي به ميهمانان و بيان اهميت بحث سلامت، محور اصلي اين پيش نشست را سلامت و ارتباط آن با مسائل و عوامل اجتماعي برشمرد.
حجت الاسلام و المسلمين دکتر ميرصالح حسيني؛ سخنران اول پيش نشست، در بخش اول صحبت هاي خود، با اشاره به دو ديدگاه انگيزشي و کنترلي بيان داشت که در ديدگاه انگيزشي انسان ذاتاً موجودي پاک و سالم است و افراد در بستر ناسالم محيط به بيماريهاي اجتماعي مبتلا مي شوند، اما در ديدگاه کنترلي، انسان موجودي ذاتاً شرور است و کنترل انسان ها در بستر اجتماع آنها را به سمت سلامت سوق مي دهد. ايشان در ادامه اظهار داشتند که هر دو ديدگاه ناصحيح بوده و بايد با يک نگاه سيستمي از نگرش هاي تک بعدي فاصله بگيريم؛ زيرا نگاه تک نگرانه و عدم نگاه سيستمي و همه جانبه، گرچه ظاهراً يک بيماري اجتماعي را در جايگاه خودش از بين مي برد، اما اثرات آن در جامعه منجر به بيماريهاي اجتماعي جديدي مي شود. ايشان کاهش معنويت، صنعتي شدن جوامع و تکنولوژي را از عوامل بروز بيماريهاي جديد اجتماعي مثل سست شدن روابط خانوادگي، کميت بالاي وقوع طلاق، اهميت دادن به مسائل کم اهميت و کم اهميت دانستن مسائل پر اهميت برشمرد.
در ادامه جلسه آقاي دکتر نظري؛ سخنران دوم پيش نشست، به مفهوم سلامت و امنيت پرداختند. وي ضمن بيان فرايند تاريخي معناي سلامت و امنيت و اين که هم اکنون عوامل اجتماعي، رواني و معنوي در تعريف سلامت لحاظ مي شود و امنيت با رويکرد ايجابي و در ارتباط با هويت جمعي ما انسانها معنا پيدا ميکند، اظهار داشت که سلامت و امنيت به لحاظ واژهشناسي و دلالتهاي لفظي و معناشناختي، هم معنا است و هر دو از ايمن بودن حکايت دارد. علاوه بر آن که به لحاظ ادبيات ديني اين دو واژه کنار هم به کار مي رود. ايشان در ادامه با استناد به آيه الا بذکر الله تطمئن القلوب(رعد 28) افزودند که ايمان موجب اطمينان و آرامش است و پژوهش هاي کاربردي نشان داده که ذکر خدا موجب بهبودي بيماري مي شود. در واقع، ايمان نيز از همان معناي اَمن مي باشد و تعامل و تعاضد اجتماعي را به همراه دارد و بنابراين، مي توان نتيجه گرفت که راهکار ايجاد سلامت و امنيت، ايمان است. ايمان، امنيت رواني و امنيت اجتماعي و در نتيجه سلامت را به همراه خواهد داشت و سلامت چه براي فرد و چه براي جامعه، وقتي ممکن است که افراد احساس آرامش و امنيت کنند و اين آرامش و امنيت در نتيجه سلامت با ايمان حاصل مي شود.
در پايان جلسه دکتر نورالدين محمدي؛ دبير اجرايي همايش به اين مسأله اذعان داشتند که مقوله سلامت يک مقوله بيولوژيکي محض نيست و براي رسيدن به سلامت بايد از علوم مختلف اجتماعي، رفتاري و ديني کمک بگيريم. در پايان با طرح سؤال و پاسخ در بار هي غفلت حوزه علوم انساني و اجتماعي از علوم سلامت، راهکار هاي تعامل علوم مختلف در اين باره مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.
